چین به بن بست آمریکا نخواهد رسید
میزان سنج: سرمایه گذاری مستقیم خارجی آمریکا ممکنست درحال کاهش باشد اما پکن جایگزین هایی از خاورمیانه دارد.
به گزارش میزان سنج به نقل از ایسنا، سرمایه گذاری خارجی در چین از ماه می سال قبل بطور قابل توجهی کم شده است و چهار ماه متوالی افت دو رقمی را نشان می دهند. سرمایه گذاری مستقیم خارجی در سپتامبر ۳۴ درصد نسبت به ماه مشابه سال پیش از آن کم شد که اعداد کاهشی نشان دهنده بزرگ ترین کاهش سرمایه گذاری مستقیم خارجی از زمان ارائه ارقام ماهانه در سال ۲۰۱۴ است.
با این وجود، دلیلهای این امر به عدم جذابیت چین مربوط نیست و اصول بازار مصرف آن همچنان مثبت است اما این کاهش بیشتر به تغییرات ژئوپلیتیکی مربوط می شود که به سمت تمایل سرمایه گذاری چین، خصوصاً در ایالات متحده، ایجاد می شود.
فشار سیاسی مداوم واشنگتن بر سرمایه گذاران داخلی ایالات متحده برای دورشدن از چین تأثیرگذار بوده است. این نیز بعد از آن صورت می گیرد که دولت بایدن دستوری اجرائی صادر کرد که به خزانه داری ایالات متحده فرمان داد تا یک برنامه نظارتی جدید بوجود آورد تا سرمایه گذاری های خروجی ایالات متحده در چین را در بخش های خاص ممنوع یا ملزم به اطلاع رسانی کند.
این دستور در ۹ آگوست ۲۰۲۳ صادر شد و یک دستور هدفمند است که برای کاهش سرعت سرمایه گذاری در چین طراحی شده است. بیشترین تأثیر بر سرمایه گذاری های خصوصی و سرمایه گذاری خطرپذیر ایالات متحده در چین بوده است و آن چه حالا می بینیم نتایج آنست.
پکن برای حفظ و توسعه برنامه های رشد خود به حدود ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلیارد دلار سرمایه گذاری مستقیم خارجی داخلی نیاز دارد و همانطور که از گذشته مشاهده می شود، توانسته است برای خیلی از این موارد به ایالات متحده تکیه کند. با توجه به این که واشنگتن تمایل دارد از این کار پیشگیری کند و سرمایه گذاری ها را در توسعه صنعتی راهبردی کلیدی چین مانند تکنولوژی جدید و بطور خاص هوش مصنوعی محدود کند، پکن باید منابع جایگزینی برای سرمایه گذاری مستقیم خارجی پیدا کند.
زیرساخت های خود چین نسبتاً خوب است و هنوز نیازی به هزینه های تعمیر و نگهداری گرانقیمت ندارد، بااینکه در طول زمان تغییر خواهدنمود. با این وجود، چین مبالغ قابل توجهی را برای توسعه فنی و همین طور برای تامین امنیت زنجیره تامین جهانی هزینه کرده است. مبلغی که برای پروژه های ابتکار کمربند و جاده صرف می شود، بیش از یک تریلیون دلار آمریکا و حدودا معادل یک دهه سرمایه گذاری مستقیم خارجی ورودی آمریکاست.
نکته مثبت این است که خیلی از این موارد حالا بعد از تاخیرهایی (مانند کووید) وارد مراحل تولید جریان نقدی می شوند. تعدادی از این پروژه ها بعداً با استقبال سرمایه گذاران چینی عرضه می شوند و بازدهی ناچیز از سرمایه گذاری های خود دریافت می کنند. با این وجود، با توجه به این که چین نیز به هزینه کردن در پروژه های ابتکار کمربند و جاده به همان میزان گذشته نیازی ندارد، خیلی از این سرمایه گذاری ها کاهش می یابند و به عنوان سود سالانه از سهام چین تحقق می یابند.
با این وجود، حتی این سود سهام ابتکاری کمربند و جاده از هزینه سرمایه گذاری مستقیم خارجی قبلی ایالات متحده در چین فراتر نخواهد رفت. در عوض، این سرمایه احیانا از خاورمیانه و خصوصاً کشورهای شورای همکاری خلیج فارس خواهد آمد. ۶ کشور عربستان سعودی، کویت، امارات متحده عربی، قطر، بحرین و عمان، صندوق های ثروت ملی به ارزش تقریبی ۴ تریلیون دلار سرمایه هستند. تنها بخش کوچکی از آن و حدودا یک تا ۲ درصد در آسیا، خصوصاً چین هم اکنون سرمایه گذاری می شود اما مقرر است تغییر کند.
انتظار می رود این سرمایه گذاری تا پایان این دهه به حدود ۱۰ تریلیون دلار افزایش یابد. انتظار می رود اختصاص سرمایه گذاری مستقیم خارجی چین از منطقه شورای همکاری خلیج فارس به حدود ۱۰ تا ۲۰ درصد برسد. سرمایه گذاری مستقیم خارجی به خاورمیانه نیز درحال افزایش بوده است.
هم اکنون نشانه هایی از افزایش تعامل بین شورای همکاری خلیج فارس و چین وجود دارد. به عنوان مثال، در ماه می ۲۰۲۳، امارات سه توافقنامه با سازمان های انرژی هسته ای چین امضا کرد که تنها شروع اهداف انرژی هسته ای برای این کشور و منطقه است.
در سه ماهه اول ۲۰۲۳، امارات متحده عربی ۳ میلیارد دلار سرمایه گذاری جذب کرد و این کشور را در رتبه سوم جهان با ۱۴ درصد در سطح جهانی قرار داد. خطوط هوایی امارات موافقت کرده است که عملیات خودرا در چین در پاسخ به تقاضای شدید سفر افزایش دهد و اتصال به دروازه های گوانگژو، شانگهای و پکن را افزایش دهد.
چین به حدود ۲ تریلیون دلار بودجه در دهه آینده نیاز دارد تا سرمایه گذاری های خود و توسعه ملی را تقویت کند و بنظر می رسد شورای همکاری خلیج فارس پاسخ این سوال باشد.
ممکنست که دوره سرمایه گذاری مستقیم خارجی چین با بودجه ایالات متحده درحال پایان باشد اما این یک مرحله گذرا و نه یک بن بست پایانی است و منبع دیگری از سرمایه گذاری مستقیم خارجی به چین درحال شروع است که با خاورمیانه خواهد بود که منبع اصلی سرمایه گذاری خارجی در چین و آسیاست.
یک عنصر ثانویه نیز وارد خواهد شد و این موضوع، از دست دادن فرصت ها برای سرمایه گذاران آمریکایی است برای اینکه آنها توسط منابع سرمایه جایگزین از چین بیرون رانده می شوند. در این موضوع، چین هم اکنون از روند سرمایه گذاری جهانی جلوتر است.
سیاستگذاران چینی اقدامات زیادی برای بسط دسترسی به بازار و بهبود فضای کسب وکار دارند تا جریان سرمایه خارجی را تثبیت کنند و مقرر است که دسترسی به بازار برای صنایع مخابراتی، پزشکی و سایر خدمات، همچون سایر اقدامات برای تقویت بازگشایی چین، تسهیل شود.
مفسرین می گویند که چین در سال ۲۰۲۴ به عنوان جذاب ترین مقصد سرمایه گذاری مستقیم خارجی در جهان باقی خواهد ماند و انتظار می رود سرمایه گذاری خارجی بیشتری به این کشور سرازیر شود برای اینکه اقتصاد این کشور اساساً در راه بهبود قرار گرفته است و این امر احیانا در آمارهای اقتصادی در سه ماهه دوم نشان داده می شود و فضای کسب وکار همچنان بهبود خواهد یافت.
باوجود کاهش سرمایه گذاری مستقیم خارجی، تعداد شرکت های خارجی جدید که در چین تأسیس شده اند، رشد قابل توجهی داشته است. طبق گزارش شین هوا، بین ژانویه و نوامبر ۲۰۲۳، این تعداد ۳۶.۲ درصد نسبت به سال قبل بالا رفته و به ۴۸ هزار و ۷۸ مورد رسیده است.
گائو لینگیون، کارشناس آکادمی علوم اجتماعی چین اظهار نمود که این افزایش یک نقطه مرجع باارزش است که نشان دهنده اعتماد سرمایه خارجی به بازار چین است. بنابراین، تعداد شرکت های تازه تاسیس و فعلی با سرمایه گذاری خارجی در چین نشان دهنده خوش بینی آنها نسبت به چشم انداز اقتصادی بلندمدت چین است.
طبق گزارش گلوبال تایمز، تجارت خارجی چین نیز به سبب تضعیف تقاضای خارجی تحت فشار بوده است. با این وجود، صادرات چین در ماه نوامبر به سیر نزولی ۶ ماهه تمام کرد و واردات برای دهمین ماه متوالی رشد کرد. هو کیمو، معاون دبیر کل انجمن یکپارچه سازی اقتصادهای دیجیتال واقعی اظهار داشت که طی چندین سال گذشته، انعطاف پذیری قوی بخش تجارت چین در توانایی آن برای مقاومت در مقابل فشار به اصطلاح جداسازی توسط ایالات متحده منعکس شده است. هو اظهار داشت: چین بزرگترین تاجر کالا در جهان است که در کوتاه مدت متزلزل نخواهد شد.
سقوط سرمایه گذاری مستقیم خارجی ممکنست برای اقتصاد چین بد نباشد. سرمایه درحال خروج از این کشور است اما تعدادی از جریان های خالص سرمایه گذاری مستقیم خارجی به سایر مقاصد تولیدی به شرکت های چینی اجازه می دهد از اصطحکاک تجاری با ایالات متحده اجتناب کنند.
منبع: میزان سنج
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
جدیدترین ترین مطالب مرتبط
نظرات کاربران در مورد این مطلب