جادوی سیاه رمالی در اعماق آب طلسم ها قفل های تازه زندگی
میزان سنج: بازار طلسم و دعانویسی از رودخانه های گل آلود تا ویترین اینستاگرام، روایتی تازه از خرافه های کهن را رقم زده است.
به گزارش میزان سنج به نقل از خبرگزاری مشرق، ماجرا از آنجا آغاز می شود که تعدادی غواص مدت هاست دل به آب می زنند تا رودخانه ها را از زباله و آلودگی پاک کنند، این دفعه در عمق تاریکی و سکوت آب ها با صحنه هایی روبه رو شدند که بیشتر به «قصه های پریان» شباهت دارد تا واقعیت روزمره؛ کشفیاتی عجیب که باورش دشوار می باشد در همین رودخانه های کشور خودمان پیدا شده باشد.
از دل گل ولای و ماسه های کف رودخانه، قفل هایی بیرون کشیده اند که روی هرکدام نامی حک شده است؛ نعل هایی زنگ زده، شیشه هایی پر از اسپند و تخم مرغ و کاغذهایی تاخورده که خطوطی از طلسم و دعا رویشان نوشته شده و در بطری محبوس، به آب روان سپرده شده اند. همان باوری قدیمی که می گوید اگر خواسته یا نفرینت را به جریان آب بسپاری، به سر انجام می رسد.
در میان تصاویر پخش شده از این یافته ها، عکسی از هفت قفل بیشتر از همه نگاه ها را به خود جلب کرد؛ قفل هایی که هرکدام نامی بر خود دارند و با زنجیری زنگ زده به هم متصل شده اند. ترکیبی که بیشتر از آنکه شبیه اشیای عادی باشد، یادآور رمز و رازی گم شده در دل تاریخ و خرافه است.
بازتاب این تصاویر در فضای مجازی هم کم ماجرا نبود. زیر پست ها، گروهی از کاربران با شور و امید، غواصان را تشویق کرده اند و حتی نوشته اند شاید قفلی که زندگی شان را بسته، همان باشد که از رود بیرون کشیده شده است. در مقابل، عده ای هشدار داده اند که «به این قفل ها و طلسم ها دست نزنید»، چونکه به باورشان تماس با این اشیا سرنوشت ناخوشایندی برای غواصان رقم خواهد زد.
این واکنش های متناقض، یک چیز را آشکار می کند: باور به طلسم و دعانویسی، هرچند ریشه در گذشته های دور دارد، هنوز زنده است. با این تفاوت که امروز، در عصر شبکه های اجتماعی، همان خرافه های کهن با چهره ای تازه و روایت هایی پرهیجان باردیگر به میان مردم بازگشته اند.
طلسم در فضای مجازی
کافی است در اینستاگرام هشتگ هایی مثل «طلسم»، «دعانویسی» یا «سر کتاب» را جست وجو کنید تا متوجه رواج ماجرا شوید. آگهی های از هر قسم و نوعی هستند، از وعده وصال گرفته تا مرگ رقیب: «بازگشت معشوق در سه روز»، «طلسم مرگ پنج روزه»، «دعای زبان بند»، «فعال سازی مهره مار» یا «حذف فوری رقیب».
برای این تردستی ها اما، چیز زیادی لازم نیست. جز گفتن نام فرد و اگر کار جدی تر باشد، چند تار مو، خرده های ناخن یا تکه ای از لباس فرد مورد نظر هم ضروری است. یادم است که مادربزرگم به ما دخترها نصیحت می کرد پس از شانه زدن موهایمان، تارهایی که از سرمان کنده شده را در چاه بریزیم تا دست کسی به آن نرسد و بختمان را نبندند.
البته هزینه های نجومی و دستمزدهای میلیونی برای هر دقیقه ارتباط با موکل را هم نباید فراموش کرد؛ بطورمثال دقیقه ای پنج میلیون تومان.
این بازار مجازی به ظاهر برای هر خواسته ای پاسخی دارد، اما درمانی که تاریکی را وارد زندگی آدمی می کند. چه طور ممکنست که فردی به آسمان نفرین بفرستند و نفرین بر سرش پایین نیاید. این رسم روزگار است که «به جز از کشته، ندروی» البته دراین میان از بلاگرهایی اینستاگرامی نیز نمی شود غافل شد. تبلیغات باطل و دروغین این قشر، مردم را به وابستگی به اینگونه کارها سوق می دهد. بلاگرها که با گرفتن پورسانت بدنبال پر کردن جیبشان هستند با تبلیغات، مردم کنجکاو را به این سو می کشانند.
دعانویسان و رمالان که به قدری در تبلیغات چیره دست شده اند حتی خودشان هم یک پا بلاگر شده اند و مدام وعده های دروغین می دهند. پست ها و استوری هایشان با ظاهری فریبنده، مخاطبان را به دام می کشند و این چرخه را تقویت می کنند، این بازار دیجیتال نه تنها دسترسی به دعانویسان را آسان تر کرده، بلکه با بوجودآوردن توهم اعتبار، باورپذیری این ادعاها را هم افزایش داده است.
قربانیان جادوی سیاه
روایت های آنهایی که به این بازار روی آورده اند، حکایت از فاجعه ای پنهان دارد. زنی که برای بازگرداندن معشوقش طلسمی خریده، حالا شب ها با کابوس های تکراری از خواب می پرد و آرامش را بزرگ ترین فقدان زندگی اش می داند. او می گوید بعد از انجام طلسم، نه تنها معشوقش بازنگشت، بلکه اضطرابی مداوم گریبانش را گرفت. مردی دیگر که برای حذف رقیب کاری اش به طلسم متوسل شده، در بین احساس گناه و ترس از نفرینی که شاید خودش را گرفتار کرده، زندگی اش را از دست داده است.
این چرخه همیشه یکسان است: ترس از نفرین، وابستگی بیمارگونه به دعانویسان و از دست رفتن آرامش. قربانیان چیزی جز اضطراب و پشیمانی به دست نمی آورند. این افراد اغلب با امید به حل مشکلاتشان وارد این مسیر می شوند، اما در نهایت در دام ترس و ناامیدی گرفتار می شوند و هزینه سنگینی صرف می کنند.
داستان های این قربانیان نشان داده است که طلسم ها نه تنها گره ای باز نمی کنند، بلکه گره های جدیدی به زندگی آنها می افزاید.
سرنوشت دعانویسان
جالب اینجاست که خود دعانویسان هم از این تاریکی در امان نمی مانند. آنها که با وعده های دروغین، جیب مشتریان را خالی می کنند، اغلب خودشان زندگی پرآشوبی دارند. خانه های ویران، مشکلات خانوادگی، و گاهی فقر و فلاکت، تصویری است که از زندگی آنها روایت می شود.
یکی از نزدیکان یک دعانویس معروف می گوید، او با وجود درآمدهای کلان، از مشکلات روانی و خانوادگی رنج می برد و هیچ گاه آرامش واقعی را تجربه نکرده است. گویی برکت از زندگی این افراد، رخت بر می بندد.
برخی اعتقاد دارند نیرویی که دعانویسان به دیگران وعده می دهند، قبل از همه خودشان را قربانی می کند، گویی تاریکی ای که می فروشند، ابتدا سایه اش را بر زندگی خودشان می افکند. این تناقض عجیب است: آنهایی که ادعای حل مشکلات دیگران را دارند، خودشان درگیر مشکلات عمیقی هستند. این مورد شاید نشان دهنده آن باشد که تجارت طلسم و دعانویسی، بیشتر از آنکه چاره ای باشد، خود مشکلی است که دامن گیر همه می شود، از مشتری تا خود دعانویس.
حرام بودن استفاده از طلسم و گناه کبیره
برای بررسی این پدیده، به سراغ حجت الاسلام والمسلمین ابراهیم بهاری رفته و او در اینباره می گوید: «دعانویسی اغلب با فریب و ظاهرسازی، مردم ساده دل را گرفتار می کند. این کار هیچ ارتباطی با دین ندارد و فقط سوءاستفاده از احساسات مردم است. مرز کرامت و خرافه روشن است؛ خرافه یعنی بهره کشی از اعتقادات برای منافع شخصی.»
او ادامه می دهد: «سحر در قرآن ذکر شده و برخی انواع آن واقعی است، اما از نظر فقه شیعه، یادگیری، آموزش و استفاده از آن حرام و از گناهان کبیره شمرده می شود. علما آنرا در حد کفر دانسته اند. معجزه با ادعای نبوت و تأیید الهی هم راه است، اما سحر عملی باطل و مردود است.»
بهاری اعتقاد دارد که ایمان واقعی به مفهوم پناه بردن به خدا و دعای خالصانه است، نه توسل به طلسم و افسون. او می گوید این انحراف از مسیر ایمان، انسان را به ورطه ای تاریک می کشاند که خروج از آن دشوار است. این خط باریک میان ایمان و خرافه، جایی است که بسیاری در آن گم می شوند.
جن؛ میان باور و خرافه
بهاری درباره ی جن نیز توضیح می دهد: «قرآن بیشتر از ۲۲ آیه درباره ی جن دارد و سوره ای کامل به نام آنها وجود دارد. جن موجودی باشعور و مختار است که مانند انسان مکلف به تکالیف الهی است. پیامبران بر جنیان هم مبعوث شده اند. ارتباط با جن در تاریخ اسلام، مانند داستان حضرت سلیمان (ع)، نقل شده است. برخی علما، ارتباط محدودی با جن داشته اند، اما این ارتباطات قاعده مند و نادر بوده است. ادعای تسلط کامل بر جن باطل است و خیلی از باورهای رایج در این مورد خرافه اند.»
او می گوید: باور به وجود جن ریشه قرآنی دارد، اما استفاده از آنها برای مقاصد شخصی، بخشی از فرهنگ خرافی است. این تمایز نشان داده است که چه طور یک باور دینی می تواند در بستر خرافات به ابزاری برای فریب تبدیل گردد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
جدیدترین ترین مطالب مرتبط
نظرات کاربران در مورد این مطلب