کابوس دیدن احتمال مرگ زودرس را 3 برابر می افزاید
میزان سنج: بیدار شدن از کابوس می تواند موجب تپش قلب شما شود، اما اثرات آن ممکنست فراتر از تنها یک شب ناآرام باشد.
به گزارش میزان سنج به نقل از خبرگزاری مشرق، به گفته پژوهشگران، بزرگسالانی که هر شب یا هر هفته کابوس می بینند، حدودا سه برابر بیش از افرادی که به ندرت کابوس می بینند، احتمال مرگ پیش از ۷۵ سالگی را دارند.
این نتیجه گیری نگران کننده از محققانی حاصل شده است که داده های چهار مطالعه طولانی مدت بزرگ در ایالات متحده را که بالاتر از ۴۰۰۰ نفر بین ۲۶ تا ۷۴ سال را دنبال می کردند، ترکیب کردند.
در ابتدا شرکت کنندگان گزارش دادند که کابوس ها چند بار خواب آنها را مختل کرده است. در طول ۱۸ سال بعدی، پژوهشگران پیگیری کردند که چه تعداد از شرکت کنندگان گرفتار مرگ زودرس شده اند که این تعداد در مجموع معادل ۲۲۷ نفر بود.
حتی بعد از درنظر گرفتن عوامل خطر رایج مانند سن، جنسیت، سلامت روان، سیگار کشیدن و اضافه وزن، افرادی که هر هفته کابوس می دیدند، بازهم حدودا سه برابر بیشتر احتمال مرگ زودرس داشتند، این یعنی حدودا معادل همان خطری که سیگار کشیدن زیاد دارد.
این تیم همین طور «ساعت های اپی ژنتیک» (نشانه های شیمیایی روی دی ان ای که به عنوان شمارنده های مسافت پیموده شده بیولوژیکی عمل می کنند) را بررسی کرد. افرادی که کابوس های مکرر می بینند، از نظر بیولوژیکی مسن تر از آن چه در شناسنامه هایشان نشان داده شده بود، بودند.
پیری سریع تر حدود ۳۹ درصد از ارتباط بین کابوس ها و مرگ زودرس را تشکیل می دهد، به این معنا که هر چیزی که کابوس های بد را هدایت می کند، همزمان سلول های بدن را به سوی خط پایان سوق می دهد.
چگونه ممکنست جیغ یا فریادی که بر اثر کابوس در خواب می کشید و شاید هیچ گاه بصورت واقعی آنرا فریاد نزنید، اثری بر ژنوم ما بگذارد؟ کابوس ها در طول خواب به اصطلاح «حرکت سریع چشم» اتفاق می افتند، یعنی زمانی که مغز بسیار فعال است اما عضلات فلج شده اند.
افزایش ناگهانی آدرنالین، کورتیزول و سایر مواد شیمیایی مبارزه یا گریز می تواند به اندازه هر چیزی که در بیداری تجربه می شود، قوی باشد. اگر این زنگ خطر هر شب به صدا درآید، اثر آن ممکنست در طول روز تا حدی باقی بماند.
استرس مداوم عوارض خودرا بر بدن دارد. به عنوان مثال سبب التهاب می شود، فشار خون را بالا می برد و با از بین بردن نوک محافظ کروموزوم های ما، روند پیری را تسریع می کند.
علاوه بر این، بیدار شدن ناگهانی با کابوس، خواب عمیق را که زمانی حیاتیست که بدن خودرا طی آن ترمیم می کند و مواد زائد را در سطح سلولی پاک می کند، مختل می کند. این دو اثر شامل استرس مداوم و خواب نامناسب در کنار هم می توانند دلیلهای اصلی پیر شدن سریع تر بدن باشند.
این ایده که رویاهای مزاحم، سلامت ضعیف را پیش بینی می کنند، بطورکامل جدید نیست. مطالعات قبلی نشان داده است که بزرگسالانی که از کابوس های هفتگی رنج می برند، سال ها پیش از بروز هرگونه علایم در طول روز، بیشتر در معرض مبتلاشدن به زوال عقل و بیماری پارکینسون هستند.
شواهد فزاینده نشان میدهد که نواحی مغزی درگیر در خواب، همان هایی هستند که تحت تأثیر بیماریهای مغزی قرار دارند، بدین سبب کابوس های مکرر ممکنست نشانه هشدار اولیه مشکلات عصبی باشند.
کابوس ها به طرز شگفت آوری رایج هستند و حدودا ۵ درصد از بزرگسالان حداقل یک دفعه در هفته و ۱۲.۵ درصد دیگر، ماهانه آنها را تجربه می کنند.
از آنجا که این کابوس ها هم مکرر و هم قابل درمان هستند، نتایج جدید، کابوس های بد را از یک مزاحمت فجیع به یک هدف بالقوه برای سلامت عمومی ارتقا می دهند.
درمان شناختی رفتاری برای بی خوابی، درمان یا تمرین تصویرسازی که در آن افراد مبتلا، پایان یک کابوس مکرر را در بیداری بازنویسی می کنند و قدمهای ساده ای مانند خنک و تاریک نگه داشتن اتاق خواب و عدم تماشای نمایشگرها پیش از خواب، همگی نشان داده اند که می توانند تعداد کابوس ها را کاهش دهند.
قبل از نتیجه گیری، چند نکته مهم وجود دارد که باید درنظر داشت. این مطالعه از گزارش های خودِ افراد از کابوس هایشان بهره برده است که می تواند تشخیص تفاوت بین یک خواب بد معمولی و یک کابوس واقعی را دشوار کند. همین طور بیشتر افراد شرکت کننده در این مطالعه آمریکایی های سفیدپوست بودند، بدین سبب یافته ها ممکنست برای همه صدق نکند.
همچنین سن بیولوژیکی فقط یک دفعه اندازه گیری شد، بدین سبب هنوز نمی توانیم بگوییم که آیا درمان کابوس ها، سرعت پیر شدن را کند می کند یا خیر. نکته مهم این است که این مطالعه در یک کنفرانس ارائه شده و هنوز از مرحله داوری همتا عبور نکرده است.
با وجود این محدودیت ها، این مطالعه نقاط قوت مهمی دارد که ارزش جدی گرفتن را دارد. پژوهشگران از چندین گروه از شرکت کنندگان استفاده کردند، آنها را برای سالیان زیادی تحت نظر داشتند و بجای داده های خودگزارش شده، به سوابق رسمی مرگ و میر آنها تکیه کردند. این بدان معناست که نمی توانیم یافته ها را بسادگی به عنوان یک اتفاق آماری رد نماییم.
اگر سایر تیم های تحقیقاتی بتوانند این نتایج را تکرار کنند، پزشکان ممکنست در طول معاینات معمول، در کنار اندازه گیری فشار خون و بررسی سطح کلسترول، از بیماران در مورد کابوس هایشان نیز سوال کنند.
درمان هایی که رویاهای فجیع را رام می کنند، ارزان، غیرتهاجمی و هم اکنون در دسترس هستند و درمان آنها می تواند فرصتی نادر برای افزودن چند سال به زندگی افراد و در عین حال بهبود کیفیت ساعاتی که در خواب می گذرانند، ارائه کند.
منبع: میزان سنج
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
جدیدترین ترین مطالب مرتبط
نظرات کاربران در مورد این مطلب